Mijn tante, de zus van mijn vader, ging kleiner wonen
en er moest veel weggedaan worden.
Waaronder spullen van mijn oma.
Daar moest ik bij zijn, natuurlijk, want
heel graag zou ik nog wat tastbaars van mijn lieve oma hebben.
Een poosje later kreeg ik bericht.
Of ik een tafeltje wilde hebben,
hij was nog van mijn vader geweest.
Mijn vader overleed in 2008
en iets van hem is erg welkom!
Het tafeltje gebruikte hij als student verpleegkunde,
toen hij op kamers woonde
in Groningen.
heeeel wat puin geruimd worden
(en dus in het hele huis,
om plaats te maken voor dat puin..)
Maar na veel opgeruim komt hij tot zijn recht,
mijn vaders tafeltje,
in het kleine kamertje.
Dat nu echt mijn kamertje is!
Mijn zooitjes en spulletjes kan ik hier kwijt.
Reden genoeg om me niet in te houden
in de kringloop
of op een rommelmarkt!
En de racefietsen?
Die staan er ook nog hoor!
In het hoekje dat niet op de foto staat
(het zou anders té mooi zijn..;-))
Ik ben er blij mee,
maar, eerlijk gezegd;
tot nu toe zit ik er nooit!
Beneden is het toch gezelliger...
Ik ben benieuwd voor hoe lang dit kamertje mijn kamertje is.
Want nog geen jaar na het goede plan voor gezellig slapen,
slapen ze toch niet meer zo goed samen,
hebben ze meer ruzie
en
wil oudste weer een kamer voor haarzelf...zucht...
(wordt vervolgd..)
~ Groetjes, Maaike ~
Leuk tafeltje.
BeantwoordenVerwijderenLeuk zo'n herinnering van je vader.
En ergens komt het tafeltje me bekend voor.
Volgens mij hebben mijn ouders ooit ook zo'n tafeltje gehad.
gr. Anita
Wel bijzonder hoor, om jaren na het overlijden van je vader een tafeltje te krijgen waar hij vroeger aan heeft gestudeerd. En ook al willen de kids weer een eigen kamer, dit is toch wel een blijvertje...waar dan ook in huis. Het is trouwens wel herkenbaar ;-). Onze dochters wilden ook héél graag samen slapen en dat ging een paar jaar goed, totdat de jongste steeds meer rommel achterliet en niets opruimde. Dus was een scheiding van kamer en bed het gevolg ;-). Gelukkig heeft de onderlinge band er niet onder geleden want na een dip in de puberteit zijn ze nu hele dikke maatjes.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Ingrid
Ik vind het ook heel bijzonder - het studeertafeltje van je papa... Moet toch een speciaal gevoel zijn, als je daar aan gaat zitten...
BeantwoordenVerwijderenEn je kamertje ziet er zo leuk uit !! Verdedig het met hand en tand ! ;-)))
Wat mooi, zo'n tastbare dierbare herinnering aan je vader! En dat tasje dat aan de stoel hangt...♥
BeantwoordenVerwijderenHoi Maaike,
BeantwoordenVerwijderenHet is heel mooi om iets van je grootouders te hebben. En deze tafel staat daar toch prachtig in je kamer (die nu nog van jou is). Verdedigen zolang het kan!
Misschien heb je nu juist met een tafel juist een reden om er wat vaker te zijn.!
Liefs, Gerry
ruimte.. we kunnen niet genoeg ruimte hebben dat verveelt nooit.. :-). Jouw eigen plekje met jouw spulletjes. Ik heb dat ook en ik zit er ook nooit :-). Toch is het fijn. Zolang je dat niet hebt moet je denk ik maar een eigen hoekje maken in de woonkamer totdat er meer ruimte is. Ik vind het tafeltje erg leuk, een formica blad kortom voor jou een tafeltje met een verhaal. liefs, Ellen
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi tafeltje, ik ben dol op meubels met een verleden en een verhaal!
BeantwoordenVerwijderenHet staat erg leuk zo! Fijn zo'n herinnering aan je vader.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, in je mooie kamertje, zoiets moois van je vader...
BeantwoordenVerwijderenAch, het geeft niet dat je er niet vaak zit, je hebt het wel!!!
Fijn weekend, groetjes Lies van bymyselfffie@blogspot.com