Jongste wordt groot.
Ruim drie is ze al,
en ik krijg haar al een tijdje
écht niet meer
in maatje 86 gepropt,
al doe ik nog zo mijn best.
De kast op haar kamertje,
zat nog vol met
wiegdekens,
hydrofiel luiers,
spuugdoekjes,
haarlotion
en ander babyspul.
De commode stond er ook nog,
en het ledikant
ach, daar sliep ze nog zo heerlijk in,
vond ik.
Zelf dacht mijn peuter daar anders over.
"Mam, wanneer krijg ik óók een groot bed?"
Tijd om de waarheid onder ogen te zien!
Jongste blijft de jongste,
vier is écht genoeg,
Wees blij met wat je hebt.
En Zo is dat.
Al valt dat niet altijd mee,
Want waarom worden er ineens overal om me heen
baby's geboren?
En loopt iedereen trots
met zo'n pracht-dikke-buik?
Ik wil ook!
Nou ja...misschien toch niet echt..
Dus,
wat te doen
met al die babyspullen?
Toch maar weer op zolder
(voor de kleinkinderen...ieieie!!)
of rigoureus weg ermee
zoals manlief voorstelt?
(Oh nee, dat krijg ik niet voor elkaar)
Alles is opgeruimd
en ingepakt
en gewoon op zolder gezet.
Alsof we ruimte zat hebben.
En ik begon
met de metamorfose
van deze babykamer,
die al lang nergens meer op sloeg.
Om te beginnen kwam er een peuterbed
en kreeg de kast een lekker fris kleurtje.
Ik hing lampionnen op,
roze, natuurlijk!
van Annie Sloan,
waarmee dit poppenbedje
ineens veel leuker werd.
En dit stoeltje ook!
Ik zette wat leuke
kringloop-vondsten neer,
her en der
én ik brak mijn hoofd
over een smalle kast.
Eentje die precies zou passen
in dat kleine stukje kamer
naast de deur.
Maar dat verhaal,
bewaar ik nog maar even.
Anders wordt
het zo
Oeverloos..
Ik ga me nu maar eens
bezighouden met
de kinders hier.
Pffff
gelukkig heb ik er maar vier!
Want nóg zo'n druktemaker
daar moet je toch niet aan dénken?
;-)
~ Groetjes, Maaike ~